شهرستان هاي حومه استان قم

شهرستان هاي استان قم عبارتند از :
كهك : يكي از بخشهاي استان قم است كه در جنوب اين استان قرار دارد و فاصله ي مركز بخش (كهك) تا قم ٣٠ كيلومتر است. سابقه ي بخشداري كهك به بيش از ٧٠ سال مي رسد و از نظر جمعيت بعد از بخش مركزي در مكان دوم قرار دارد. اين بخش داراي دو دهستان كهك و فردو و ١٨ روستا است.به غير از مناطق ييلاقي، وجود آثار متنوع در منطقه نشان از قدمت و پيشينه  تاريخي و فرهنگي شهر كهك دارد و هر يك عامل مهمي براي جذب گردشگران و زائران است.

خلجستان : با مركزيت دستجرد، يكي ديگر از بخشهاي استان قم است كه در جنوب اين استان قرار دارد و فاصله مركز آن تا شهرستان قم ٥٥ كيلومتر است. اين بخش داراي دو دهستان (دستجرد و قاهان) و ٦٤ آبادي است. محور فعاليتهاي اقتصادي مردم منطقه كشاورزي و بيشتر به صورت كاشت درختان سردسيري و انواع صيفي جات است. به غير از كشاورزي مراكز اقتصادي ديگري نظير ناحيه ي صنعتي خلجستان، دامداري صنعتي و سنتي، وجود بيش از ١٠٠ واحد مرغداري و گلخانه ي كوثر با ٢٧ واحد فعال در زميني به وسعت ٢٢٠ هكتار از ديگر منابع اقتصادي منطقه است.

جعفرآباد :جعفرآباد يكي از بخشهاي استان قم مي باشد و مركز آن شهر جعفريه در ٣٥ كيلومتري شمال غربي قم است . اين بخش در مسير راه ارتباطي استانهاي غربي و مركزي كشور قرار دارد. از جاذبه هاي طبيعي اين بخش، روستاهاي خوش آب و هواي طغرود، دولت آباد و گلستان را مي توان نام برد.

سلفچگان :بخش سلفچگان يكي از بخشهاي قم مي باشد كه حدود ١٠ هزار نفر جمعيت و تا مركز شهرستان ٤٠ كيلومتر فاصله دارد. اين بخش داراي دو دهستان راهجرد و نيزار مي باشد. بخش سلفچگان با داشتن منطقه ي ويژه ي اقتصادي و شهرك صنعتي از اهميت خاصي برخوردار است. در اين منطقه كه حدود ٢ هزار هكتار وسعت دارد، بيش از ٦٠ كارخانه و بخشهاي اقتصادي فعاليت مي كند.

قنوات :يكي از دو شهر بخش مركزي است كه در ٨ كيلومتري شمال غربي شهر قم واقع شده است. يكي از مهمترين جاذبه هاي طبيعي قنوات را مي توان كوير عنوان كرد كه علاقه مندان فراواني را به سوي خود جلب مي كند

نژِاد:
اهالي قم از نژاد آريايي هستند و از برخي اقوام ايراني چون عرب ها ، ترك ها و بختياري ها در اين منطقه زندگي مي كنند . خانواده قمي متشكل از پدر ، مادر ، فرزندان و گاهي پدربزرگ و مادر بزرگ خانواده است . امروزه در مناطق شهري ؛ خانواده ها به صورت جمعي زندگي نمي كنند و فقط در مناطق روستايي و عشايري بافت خانواده ها هم چون گذشته بزرگ و دسته جمعي است. مراسم هاي سوگواري نيز به دو شيوه شخصي و مذهبي انجام مي گيرد و همان آداب كلي مرسوم در ايران در اين جا نيز حاكم است.